Rozdział 26 "Nie nie, żadnych babskich rzeczy"

~Ashton POV~

Zająłem swoje miejsce i nie patrzyłem w stronę Erin. Julia  próbowała wmieszać się w moich przyjaciół, więc zostałem sam.

- Ashton? – od razu wiedziałem kto to.

- Tak? – powiedziałem odwracając się w stronę Erin. Uśmiechnęła się, też chciałem to zrobić, chciałem z nią rozmawiać. Ostatnim razem jak prowadziliśmy rozmowę, powiedziałem jej że sądzę że nie możemy być przyjaciółmi.

Nie miałem tego tak naprawdę na myśli.

- Jak się masz? – powiedziała unikając kontaktu wzrokowego.

- Dobrze, dziękuje, a ty? – powiedziałem starając się trzymać głos w jednym tonie.

- W porządku – powiedziała lekko przygnębionym kłamstwem.

- I jak się mają sprawy z Lukiem? – powiedziałem nie zdając sobie sprawy aż do momentu kiedy wyszło mi to z ust.

- Nie zaprosił mnie nigdzie jeśli o to ci chodzi – powiedziała lekko zirytowana.

- Erin, chcę się z tobą przyjaźnić – powiedziałem ignorując jej odpowiedź.

 -Tak. Nie widzę powodów czemu nie. Nie ma żadnych mocnych uczuć z mojej strony.

- I mojej – powiedziała szybko.

- Dobrze, byliśmy całkiem bliskimi przyjaciółmi i chciałbym wrócić do tego co było przed tą całą ‘zazdrością’ co się wydarzyła.

- Tak – powiedziała jakby o tym myślała.

- Czy ty… - spojrzała na mnie – Czy ty… Zamierzasz o tym powiedzieć Luke’owi?

Stała się cicha przez kilka minut i pokiwała głową.

- Muszę – przyznała – Jeśli chcę żeby to co mamy przetrwało, a wszyscy wiedzą to ktoś mu może powiedzieć. I to jest dobra rzecz do zrobienia.

- Tak. I powinien usłyszeć to od ciebie.

- Chciałabym – zaczęła zmieniać położenie włosów.

- Co?

- Chciałabym, muszę – zatrzymała się znowu.

- Erin?

- Nie martw się – potrząsnęła głową – To nie jest ważne.

Zostałem cicho, chciała wstać ale nie chciałem żeby szła.

- Co kupiłaś? – powiedziałem wskazując na pełne torby.

Zaczęła się szeroko uśmiechać.

- Cóż, mam coś dla ciebie – zarumieniła się.

- Co, czemu? – zapytałem.

- Zgaduję, że to coś w stylu podziękowania i przeprosin, zobaczyłam to i od razu o tobie pomyślałam i musiałam to kupić, nie ważne w jakiej przyjaźni byliśmy – powiedziała nurkując głęboko do torby i wyciągnęła kremowy sweter. Miał czarne, niebieskie i czerwone wzory z przodu i muszę przyznać, że to był rodzaj który bym nosił.

- Dziękuje – powiedziałem zabierając od niej. Był miękki i przyjemny w dotyku – Powinienem go teraz na siebie założyć? – zapytałem.

- Jeśli chcesz – wzruszyła ramionami.

Uśmiechnąłem się i go założyłem. Pasował idealnie. Nie mogłem się powstrzymać i patrzyłem na dół.

- Naprawdę dziękuje Erin. Strasznie mi się podoba.

- Nie ma za co – była zadowolona z siebie – Oh czekaj – powiedziała i zaczęła szukać czegoś w portmonetce i wyjęła perfum.

- Nie nie, żadnych babskich rzeczy – powiedziałem machając rękoma przed butelką.

- To woda po goleniu –powiedziała psikając dwa razy na sweter.

- Trzymasz wodę po goleniu w torebce? – zaśmiałem się.

- Woda po goleniu, perfum, dezodorant – powiedziała zwyczajnie, wyciągając je po kolei.

- Ale to nie ty jesteś ta zorganizowana? – powiedziałem tak żeby nie brzmieć obraźliwie.

- Wiem – wyszczerzyła się – Nie lubię smrodu – zaśmiała się.

- Hej Erin – Luke powiedział siadając na swoim miejscu, po drugiej stronie Erin – Przepraszam za wcześniej – powiedział przesuwając kilka kosmyków włosów z jej twarzy.

- Jest w porządku – powiedziała, ale mogłem stwierdzić że nie zgadza się z tym co mówi.

- Nie, wiem że nie jest. Nie powinienem tego robić – powiedział – Nie ma znaczenia to co ktoś inny powie, myśli czy nas widzi. Liczy się to co my myślimy.

- I co myślisz? – Erin zapytała głosem jak mała myszka.

- Myślę, że chciałbym skończyć to co próbowałaś zacząć – wyszczerzył się i schylił żeby pocałować Erin. Patrzyłem jak wplata rękę w jej włosy a ona wokół jego szyi i przyciąga go bliżej i bliżej. Poczułem się trochę zazdrosny.

Wiem, że nie powinienem. Myślę, że to uczucie nigdy nie odejdzie.

Erin jest jedyną osobą, którą kiedykolwiek kochałem.

~Erin POV~

Dzięki bogu nie jest niezręcznie. Dobrze że jesteśmy znowu przyjaciółmi.

Jedyną rzeczą co mnie zdenerwowała to, że nie mogę się skupić na dziewczynach na wybiegu w ich bieliznach.

Spojrzałam na Luke’a, który próbował się skoncentrować ale odwrócił się do mnie i uśmiechnął.

- Nie mają nic na ciebie – powiedział schylając się i dając rękę wokół mojego ramienia.

Położyłam głowę na jego ramieniu. Przez minutę lub dwie czuliśmy się jak para. To jest tak jak bym chciała. Wtedy Sophia szturchnęła Luke’a w ramię i spojrzała na niego. Luke strącił moją głowę z ramienia, wyprostował się i usiadł z rękoma na udach.

Dlaczego?

Czemu Luke słucha Sophii?

~*~

- Sophia? – zawołałam kiedy wychodziliśmy. Ashton się do mnie uśmiechnął i poszedł.

- Tak Erin? – Sophia zapytała zniecierpliwiona.

- Co, nie rozmawiałyśmy przez kilka dni i już nie jesteśmy przyjaciółkami? – zapytałam.

- Sorry – powiedziała – Podobał ci się pokaz?

- Tak – powiedziałam dosadnie – Co jest między tobą i Lukiem?

- Co?

-Słyszałaś co powiedziałam.

- Popatrz kto teraz jest chamski – powiedziała odwracając głowę i lekko się uśmiechając – Oboje mogą grać w tą grę.

- Co? W jaką grę gramy? – powiedziałam prawie się śmiejąc.

- Erin. Chcę po prostu wrócić do hotelu.  Jest jeszcze jedno show tutaj jutro i opuszczamy Szkocję, nie możesz się cieszyć tą ostatnią nocą?

- Nikt cię nie powstrzymuję, tylko pytałam – powiedziałam idąc za nią.

- Następnym razem tego nie rób. To nie tak, że Luke jest twoim chłopakiem. To zabawne Erin.

- Co jest?

- Wybrałaś Luke’a zamiast Ashtona a on wciąż nie zapytał Cię czy będziecie razem… Nie przejmujesz się tym?

- N-nie – skłamałam.

- Cóż, ja się tym przejmuję i nie jestem na twoim miejscu – zaśmiała się – Może powinnam zapytać Luke’a co go… powstrzymuję?

- Okej, jeśli to pomoże. Nie mam nic przeciwko ale chciałabym wiedzieć czy go coś powstrzymuję.

- Pewnie – uśmiechnęła się – Jestem pewna, że to zapominalski, oczywisty Luke.

Nie odpowiedziałam, weszła do pokoju zostawiając mnie samą.

- Erin? – spojrzałam na Ashton stającego przy drzwiach.

- Tak?

- Wiem co się dzieje z Lukiem, nie chcesz żeby Sophia z nim rozmawiała, chcesz żeby trzymała się z dala od niego.

_______________________

15 komentarzy = rozdział w środę/wtorek

I jak rozdział?

Nie będę się rozpisywać XD

Miłych wakacji!

PS: Nie będę chyba tłumaczyć tego ff z Michaelem bo autorka nie daje znaków życia lol. Znacie jakieś fajne zagraniczne ff co ma kilka mln wyświetleń? Jak tak to piszcie! Może przetłumaczę ;)