Rozdział 27 "Uwaga do siebie"

 ~Erin POV~

- Ashton o czym ty mówisz? – starałam się dowiedzieć.

- Posłuchaj mnie – powiedział lekko mnie do siebie przysuwając i kładąc ręce na moją talię, więc patrzyłam prosto na niego.

- Co? – powiedziałam zabierając jego ręce.

- Kilka dni temu, myślę że to było kilka dni, nie pamiętam dokładnie co to był za dzień ale to było całkiem niedaw-

- Ashton – przerwałam mu kładąc jedną rękę na biodro.

- Sorry – wymamrotał – Więc podsłuchałem Sophię mówiącą Luke’owi że go lubi-

- Co? – powiedziałam odsuwając się.

- To nie wszystko – potrząsnął głową – Powiedziała, że on jej nie lubi, więc skoro ona go nie może mieć to nikt inny też nie – Ashton powiedział powoli i ostrożnie.

- Nie rozumiem. Dlaczego Luke jej słucha? Ma coś na niego? – zapytałam.

- J-ja nie wiem – powiedział drapiąc tył swojej szyi.

- Okej, dzięki że powiedziałeś – odparłam wiedząc, że to nie wszystko. Ale on nie musi mi wszystkiego mówić, nie chciałam zniszczyć przyjaźni którą odbudowaliśmy.

~*~

Dzisiaj był ostatni występ chłopaków w Szkocji i potem jedziemy do Ameryki na co jestem bardzo podekscytowana.

Luke napisał mi, że ma dla mnie niespodziankę po występie. Nie mogłam się doczekać.

Ogólnie byłam w dobrym humorze i miałam zamiar być z tyłu tłumu na koncercie.

- Erin! – Ashton krzyknął i wyrwał mnie z transu, spojrzałam na niego oniemiała.

- Hm? – powiedziałam zabierając moją rękę ze szczęki.

- Twoja kolej do wymyślenia wyzwania! – krzyknął a ja pokiwałam.

Zapomniałam, że gramy w prawdę i wyzwanie, wszystkie były złe i się nudziłam.

- Kogo mam wyzwać? – zaśmiałam się niezręcznie.

- Sophię – Calum powiedział. Rozejrzałam się po pokoju za inspiracją.

- Wyzywam vię… - zaczęłam patrzeć za nią, na sofę, uśmiechnęłam się kiedy zobaczyłam swoje wyzwanie. Minęłam ją i podniosłam gąbczaste winogrono pokryte kurzem spod sofy – Wyzywam cię do zjedzenia tego winogrona, które był pod sofą bóg wie ile – powiedziałam z uśmiechem i wręczając jej to.

- Nie mogę tego zrobić, mogę umrzeć! – wykrzyczała unosząc to w powietrzu. Wszyscy skrzywili się z zniesmaczenia.

- Cóż, nie musisz przyjmować wyzwania – wzruszyłam – To szkoda, by się wycofać. Będę musiała wymyśleć karę, która jest gorsza.

- To nie jest fair – narzekała.

- Bądź wdzięczna, że to winogrono nie jest spleśniałe – zaczynałam się wkurzać i nudzić przez ten owoc.

- W porządku – powiedziała i wsadziła fioletową kulkę do ust i przeżuwała szybko – Teraz woda – Luke podał jej butelkę z napojem i wypiła prawe połowę jej – Okej Erin, twoja kolej – uśmiechnęła się.

- Prawda czy wyzwanie! – zapytała.

- Oh, um, wyzwanie.

Zanim zapytasz, zdecydowaliśmy się nie robić żadnych zadań ‘z płcią przeciwną’, przez co mam na myśli całowanie czy tańce na kolanach bo to zazwyczaj robimy normalnie.

- W porządku – Sophia powiedziała pocierając wymyśloną brodę. Cała nasza siódemka grała. To pierwszy raz kiedy byliśmy razem, wyluzowani, graliśmy w grę i nie narzekaliśmy.

- Wyzywam cię, żebyś poszła do pokoju One Direction i położyła się na środku pokoju na podłodze i leżała tak przez dziesięć sekund – powiedziała w końcu na co prychnęłam.

- To łatwe! – powiedziałam wstając. Byliśmy na backstage’u. O dziewiątej rano. Mieliśmy kilka godzin przed tym jak chłopacy będą musieli się szykować, więc postanowiliśmy jakoś zabić czas.

- Dobra Michael idź z nią – Calum powiedział kiedy byłam przy drzwiach – I pamiętaj, rób zdjęcia – powiedział udając, że ma aparat.

Michael i ja ruszyliśmy w stronę ich pokoju, było słychać ciche mruczenie i Niall’a, zakładam, grał na gitarze.

- Dajesz Erin – Michael powiedział cofając się.

- Nie poganiaj dziewczyny numer jeden w robieniu wyzwań – powiedziałam przeczesując włosy. Weszłam z hukiem, wszyscy byli w pokoju, odwrócili się i na mnie patrzyli.

- Um Erin? –Niall powiedział kiedy byłam na środku pokoju. Uklękłam i się położyłam. Były okruszki Dorito, fasolki wszędzie na podłodze.

- 7, 6, 5 – Michael powoli odliczał.

- Co robisz? – Zayn zapytał a ja się uśmiechnęłam – Czy to wyzwanie?

Pokiwałam.

- Oh serio? – Louis powiedział figlarnie – Myślicie, że to zabawne robić na nas wyzwania?

- Tak, całkiem zabawne. Mimo, że to było tępe – powiedziałam siadając kiedy Michael skończył odliczać.

- Cóż, co wy na to jeśli pomożecie nam zrobić kawał na reszcie 5 Seconds Of Summer? – Louis powiedział uśmiechając się złowieszczo.

- Brzmi to ciekawiej niż to co oni robią w tamtym pokoju – wzruszyłam, Michael się zgodził i wszedł do pokoju zamykając za sobą drzwi.

- Świetnie, bo nawet mam już pomysł – Louis powiedział przywołując nas do siebie.

~Luke POV~

Zasypiałem, znowu.

- Ja ja ja ja ja ja ja ja się bardzoooooo baaaardzoooo nuuuuudzęęęę! – Calum śpiewał kiedy Ashton uderzał rękoma po biurku.

Powiedzenie, że jesteśmy ‘bardzo bardzo znudzeni’ było nie do pojęcia.

Spojrzałem na telefon. Była prawie jedenasta. Zero słowa od Michaela i Erin.

- Hej ludzie, gdzie jest Erin? – zapytałem siadając i się rozglądając.

Sophia i Josie cicho rozmawiały, nie ma wątpliwości że o mnie bo Sophia ciągle patrzyła się na mnie. Calum i Ashton rozrabiali po drugiej stronie pokoju.

- Ja… nie wiem… - Ashton powiedział – Tylko zdałem sobie sprawę, że ona i Michael nigdy nie wrócili – powiedział podnosząc się.

Jak na zawołanie Erin i Michael weszli do pokoju, w ciszy.

- Gdzie byliście? – zapytałem podchodząc do nich.

- Ah, zgubiliśmy się – Michael powiedział patrząc na Erin i drapiąc się po szyi.

- To kłamstwo.

- No i co jeśli jest? – Erin się uśmiechnęła – Nie znaczy, że zamierzamy ci powiedzieć gdzie byliśmy – Erin i Michael poszli na sofę na której leżałem niedawno.

Rozejrzałem się i każdy zajmował się sobą.

- To jest świetne ludzie – powiedziałem. Nikt nie odpowiedział – Cieszę się, że nie jesteśmy ekskluzywni – kontynuowałem. Nadal brak odpowiedzi – Wiecie, chyba pójdę i polecę z powrotem do Australii – powiedziałam. Nadal rozmawiali – Oh cokolwiek – westchnąłem i wyszedłem z pokoju.

Nie zamykając za sobą drzwi.

To musi zwrócić ich uwagę.

Szedłem w dół korytarza, nucąc do siebie. Zobaczyłem w oddali wysoką, blond dziewczynę idącą w moją stronę. No może nie idącą, ona biegła. Ale kiedy była prawie na mnie, zdałem sobie sprawę kim jest.

- Julia? – zapytałem i spojrzałem na nią, zastanawiając się czemu jest w takim pośpiechu.

- Luke – powiedziała a jej twarz się zaczerwieniła.

- Wiesz, mieliśmy się spotkać jakoś o ósmej trzydzieści – powiedziałem uważnie na nią patrząc, poprawiła koszulkę i włosy, tak jakby dopiero wstała z łóżka.

- Oh tak… Wiedziałam to, zastanawiałam się co będziemy robić przez tak długi czas więc postanowiłam dłużej pospać i przyjść później – pokiwała nie będąc pewna swojej odpowiedzi.

- Okej – powiedziałem – Są w naszym pokoju – zacząłem odchodzić. Powstrzymała mnie.

- Luke? – zawołała na co się odwróciłem.

- Tak?

- Byłam tutaj o ósmej trzydzieści, robiłam inne rzeczy, nie musimy o nich mówić Ashtonowi – powiedziała i zanim wiedziałem szła w dół korytarza.

~*~

Wciąż się zastanawiałem co Julia miała na myśli, żeby nie mówić o tym Ashtonowi. Nie było nic do mówienia. Robiła inne rzeczy jak powiedziała, tak?

Wszyscy siedzieliśmy w kółku. Cały zespół. Dziewczyny poszły do Mc Donalda po jedzenie. Calum rozgrzewał głos. Michael grał na gitarze. Ashton grał po swoich udach dwoma palcami. I ja siedziałem pocierając ręce ze sobą, nie wiedząc co robić.

- Okej, ostatni występ w Szkocji – powiedziałem zatrzymując ich od robienia czegoś.

- Ta? – Michael powiedział siadając obok Ashtona.

- Więc sprawmy, że będzie dobre – Calum powiedział – Nie tak, że inne nie były – zachichotał.

- Okej – Michael powiedział wracając do swojej gitary.

- Muszę was o coś zapytać – powiedziałem nagle. Spojrzeli na mnie – Jako grupa. Potrzebuję waszej pomocy.

- Czy to grupowa rozmowa która ma nas nawrócić, bo jeśli tak to opuszczam zespół – Michael zażartował ale powiedział poważnie, że musiałem pomyśleć kilka minut.

- To o – zacząłem.

- Erin? – powiedzieli chórem i ja pokiwałem.

- Wow co za zgodność! – Michael się zaśmiał.

- Ja naprawdę, naprawdę, naprawdę ją lubię – powiedziałem mocniej ściskając ręce.

- Koleś, my to już wiemy – Calum się zaśmiał – Wszyscy to chyba wiedzą.

- Kocham ją – powiedziałem – Ale to już też chyba wiecie – lekko zaczęli kiwać z niepewnością.

- Więc jaki jest problem? – Ashton zapytał.

- Sophia… Szantażuje mnie. Muszę się do czegoś przyznać – powiedziałem siadając.

- Cokolwiek to jest, jest w porządku, jesteśmy tu dla ciebie – Calum powiedział uspakajająco.

- Sophia niedawno mnie pocałowała. To trwało chwile i ją odepchnąłem, ale powiedziała że powie o tym Erin jeśli ją zaproszę i powie to w taki sposób, że wyjdę na tego złego – położyłem ręce na włosy.

- Okej – Ashton powiedział.

- Chciałbym wiedzieć co zrobić – wymamrotałem.

- Powinieneś powiedzieć Erin – Ashton odparł.

- Naprawdę?

- To nic wielkiego, nie byłeś wtedy z Erin i ona cię pocałowała, a ty ją odepchnąłeś, dobrze zrobiłeś. Musisz zrobić to przed Sophią, zanim ona namiesza w głowie Erin – Ashton wyjaśnił.

- Powiedziałem jej, że mam niespodziankę na wieczór – powiedziałem.

- Którą jest? – Michael zapytał.

- Znalazłem drogę na dach, jest tam zimno i trochę głupich robali, ale widok jest niesamowity i chcę ją tam zabrać – powiedziałem rumieniąc się.

- Idealnie – Calum powiedział – Jak tam będziecie, powiedziałbym jej o tym powoli i nie martwiłbym się o nic bo nie zrobiłem nic złego.

- Ludzie, wchodzicie za dziesięć – Niall powiedział wkładając głowę za drzwi – Połamcie nogi, ostatni występ na północy – wyszczerzył się zanim jego głowa zniknęła.

- Dzięki ludzie – uśmiechnąłem się.

- Powinniśmy iść zanim zrobi się dziwnie – Michael powiedział łapiąc gitarę i kierując się w stronę wyjścia – Zróbmy to.

~*~

Tłum wydawał się większy i bardziej podekscytowany niż innej nocy. Spojrzałem na Caluma, który śpiewał swoje solo. Znalazłem dziewczyny w tłumie, ale Erin na mnie za dużo nie patrzyła.

Pewnie, kiedy to robiła to się uśmiechała i podnosiła kciuki do góry, ale uśmiechała się i ruszała brwiami do Michaela.

Wiem, że coś zrobili, ale co. Trudno złamać Michaela, natomiast Erin łatwo.

Uwaga dla siebie; dzisiaj jak zabierzesz Erin na dach, zapytaj ją o jej plan z Michaelem.

Zacząłem śpiewać refren z innymi. Rozejrzałem się po siedzeniach, górze i pomachałem. Wtedy tłum zniknął, moje otoczenie zrobiło się czarne i poczułem jak ktoś szarpie mnie za koszulkę.

_________

Omg u was też takie upały?

Masakra hahaha.

Od trzech dni chodzę na plażę i jestem zjarana już XD

Rozdział późno bo jestem wykończona po plaży ew

Hope you like it

xx